American staffordshire terriery o białym umaszczeniu, zwane są popularnie białymi amstaffami, choć występują również inne kolory ich sierści. Psy te znane są z imponującego, muskularnego wyglądu, energii oraz niestety negatywnych opinii na temat agresji. Skąd się wzięła powszechna opinia o agresywności amstaffów, ile jest w niej prawdy?
Biały amstaff: Pochodzenie
Pierwsze psy rasy american staffordshire terrier, wbrew nazwie nie pochodzą wcale ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, a z Anglii. W XVIII wieku angielscy hodowcy krzyżowali ze sobą buldogi z terierami, aby uzyskać wytrzymałe i silne psy do walk na arenach. Początkowo przeciwnikami przodków dzisiejszych amstaffów były byki, dopiero później psy zmuszano do walki między sobą.
Do Stanów Zjednoczonych amstaffy dotarły w drugiej połowie XIX wieku razem z falą emigrantów z Anglii. Tutaj następuje pierwszy rozłam w funkcjonowaniu tej rasy. Amerykanie dostrzegli potencjał stróżujący w silnych, nieustępliwych i wytrzymałych psiakach. Tak więc część american staffordshire terrierów została psami stróżującymi, a część nadal walczyła między sobą na arenach ku uciesze publiczności.
Na początku XX wieku w Stanach Zjednoczonych zakazano walk psów. Oficjalnie amstaffy przestały być psami do walk, a stały się w głównej mierze psami stróżującymi. Część zauważyła jednak potencjał na wprowadzenie tej rasy jako psy rodzinne oraz wystawowe. W 1936 roku wnieśli petycję o zarejestrowanie swoich psów jako odrębnej rasy pod nazwą staffordshire terrier. Dopiero w 1972 roku, czyli po 36 latach, nazwa została zmieniona na obecną, czyli american staffordshire terrier.
Jak zaś ma się amstaff w Polsce? Pierwsze psy tej rasy dotarły do nas pod koniec XX wieku. W 1994 roku Polski Związek Kynologiczny oficjalnie uznał tę rasę, co pozwoliło na zarejestrowanie pierwszych polskich hodowli. Przez ostatnie lata pies ten należy do jednych z najpopularniejszych psów w kraju nad Wisłą.
Biały amstaff: Cechy wyglądu
Amstaffy są jednymi z najbardziej znanych ras psów. Trudno również pomylić te psy z innymi, przez wzgląd na ich wygląd.
American staffordshire terriery mają średniej wielkości głowę, masywną szyję, krótki grzbiet i szeroką klatkę piersiową. Miejsce łączenia kufy, czyli pyska psa, z jego czołem jest wyraźnie zauważalne. Oczy amstaffów są szeroko rozstawione i okrągłe. Uszy są krótkie, na wpół uniesione lub w kształcie płatka róży. Kiedyś był zwyczaj ich przycinania, jednak obecnie jest to karalne jako znęcanie się nad zwierzęciem. Podobnie jest z ogonem, który z natury jest krótki i nisko osadzony. Łapy tych psów są silnie umięśnione, średniej długości.
Wszystkie te cechy sprawiają, że american staffordshire terriery są psami o krępej, zwartej budowie. Przy czym są one dość dużymi psami, bo w kłębie samce osiągają 46-48 centymetrów, a suczki od 43 do 46 centymetrów. Zdrowy przedział wagowy u samców to od 25 do 32 kilogramów, a u samiczek od 18 do 25 kilogramów.
Warto zaznaczyć, że umaszczenie tego psa jest bardzo zróżnicowane. Poza białymi amstaffami występują również czarne, szare – zwane niebieskimi – płowe oraz kombinacje tych kolorów. Ich sierść ściśle przylega do ciała, jednak pozbawiona jest podszerstka, czyli krótkiej, ale niezwyklej gęstej warstwy futra. Przez to pies marznie w chłodniejsze dni. Z tego względu w chłodne jesienne i zimowe dni trzeba ubrać psa na spacer w odpowiednie psie ubrania.
Temperament
To psy łączące inteligencję z silnymi instynktami stróżującymi oraz niezwykłym oddaniem swoim właścicielom. Z tego względu ich naturalnym odruchem jest chronienie właściciela przed wszystkim, co uzna, za zagrożenie. Z drugiej strony są z urodzenia przyjacielsko nastawione do ludzi. Odpowiednio wychowane i traktowane będą więc łagodne w stosunku do innych. Oczywiście, dopóki ktoś nie zagrozi ich opiekunom. Przez wzgląd na ich lojalność oraz łagodność są dobrymi towarzyszami dla rodzin, również dla tych z dziećmi.
Ich nastawienie z przyjacielskiego i łagodnego może się zmienić jedynie przez nieodpowiednie traktowanie i brutalną tresurę. Wbrew ich wyglądowi są to bowiem psy bardzo wrażliwe, gwałtownie reagujące na krzyki oraz fizyczny ból. Takie bodźce, sprawiają, że pies będzie się bronił, stając się agresywny i niebezpieczny dla otoczenia.
Biały amstaff: Wskazówki wychowawcze
Właściwe wychowanie psa to podstawa w przypadku każdej rasy. Jeśli chodzi o białe amstaffy, jest to proces stosunkowo łatwy, ale wymagający ze strony opiekuna.
Jak zostało już wspomniane, amstaffy są inteligentnymi psami przywiązanymi do właściciela. Różne aktywności angażujące, połączone ze spędzaniem czasu z właścicielem będą więc dla nich atrakcyjne. Zwłaszcza w przypadku młodych psów, które potrzebują aktywności nie tylko fizycznej, ale i intelektualnej, aby się nie nudzić. Zachęcenie psa do wykonywania sztuczek, czy zapamiętania dobrych zachowań nie powinno być więc problemem. Jeśli się takowy pojawi, wystarczy zachęcić pupila zabawką czy smakołykiem, albo chwilowo zmienić aktywność.
Najważniejsze jest, aby pozostać spokojnym, nie podnosić głosu czy okazywać gniewu. Amstaffy są bowiem wrażliwe na takie bodźce i identyfikują je z zagrożeniem. Jak opisaliśmy w części artykułu związanej z ich temperamentem, w takich sytuacjach mogą stać się agresywne, aby obronić się przed zagrożeniem. Z tego względu jako opiekun amstaffa powinieneś być konsekwentny i cierpliwy przy tresurze.
Inne wskazówki wychowawcze to:
– wczesna socjalizacja — im wcześniej zaczniesz tresurę, tym lepiej zarówno dla Ciebie jak i dla psa; szkolenie będzie łatwiejsze, gdyż szczeniak nie utrwali sobie złych nawyków, które trzeba będzie korygować;
– jasne zasady — amstaffy potrzebują jasnych zasad, dzięki temu jest w stanie odpowiednio zareagować na daną sytuację; jeśli zaczniesz robić wyjątki, pies będzie się gubić i niepożądanie reagować na dane bodźce;
– przećwicz różne scenariusze — spotykanie różnych osób, psów czy okoliczności pozwoli Ci nauczyć psa odpowiednio na nie reagować; zamiast ograniczać możliwe wypadki, przygotuj na nie swojego pupila;
– podczas szkolenia pamiętaj o ich silnych instynktach stróżujących – amstaffy wymagają odpowiedniej tresury w zakresie kontroli impulsów, gdyż mogą być zazdrosne o swoją przestrzeń i właścicieli; aby uniknąć agresywnego zachowania, wywołanego zazdrością należy zastosować odpowiednie pozytywne szkolenie oraz zapewnić im odpowiednią uwagę i aktywność fizyczną.
Pielęgnacja białego amstaffa
Sierść tych psów jest krótka i prosta w pielęgnacji. Wystarczy raz na kilka dni wyczesać pupila. Nie jest to trudne i żmudne, gdyż psy te nie mają podszerstka, do którego trzeba dotrzeć szczotką. Warto jednak pamiętać, że amstaffy mają twardą w dotyku sierść, którą trudno usunąć z mebli oraz ubrań.
Kąpiemy psa w razie konieczności. Używamy wtedy specjalnego szamponu dla tych psów oraz ewentualnie odżywki, aby sierść bardziej lśniła. Nie jest to jednak wymagany psi kosmetyk.
