Owczarki to jedne z najpopularniejszych psów na świecie – są lojalne, inteligentne, ogólnie cieszą się dobrym zdrowiem i są niezwykle wszechstronne. Spełniają się w roli psów stróżujących, obronnych, pracujących w służbach, dogoterapii, jako przewodnicy osób niewidomych oraz są fantastycznymi psami rodzinnymi. Wszystko to łączy cała rodzina owczarków, na które składają się psiaki z całego świata, wyhodowane ze względu na różne zadania i prace – znasz je wszystkie, albo chociaż 9?
1. Owczarek niemiecki
Psy często wykorzystywane przez służby mundurowe takie jak policja czy straż graniczna ze względu na swoją lojalność, pewność siebie i wytrwałość.
Dorastają do 65 centymetrów wysokości i około 40 kilogramów wagi w przypadku samca i 60 centymetrów wysokości przy około 30 kilogramów wagi w przypadku samicy.
Ich sierść składa się z dwóch warstw – włosa okrywowego i gęstego podszerstka. Występują dwie odmiany owczarków – krótko- i długowłose. Mogą mieć różne umaszczenie – czarne, czarne podpalane na żółto, płowo, brązowo lub rudo z dodatkową białą plamką na piersi.
Mają mocną sylwetkę z lekko opadającym zadem. Szczeniaki mają klapnięte uszy, które z czasem się prostują.
Rasa nie wymaga szczególnej troski pielęgnacyjnej. Najważniejsze jest regularne szczotkowanie, zwłaszcza w okresie linienia gdy gęsty podszerstek wychodzi całymi kępami. W przypadku długowłosego psa czesanie powinni odbywać się 2-3 razy w tygodniu, krótkowłosy może być czesany raz na tydzień. Kąpiele również nie powinny być zbyt częste, jedynie w razie potrzeby. Ważniejsze jest systematyczne czyszczenie uszu oraz oczu.
2. Owczarek belgijski
Owczarki tej rasy występują w czterech odmianach różniących się długością oraz kolorem sierści:
– malinois, czyli krótkowłosy,
– tervueren, płowy długowłosy z czarną „maską”,
– groenendael, jednolicie czarny długowłosy,
– lakenois, czyli szorstkowłosy.
Wszystkie cztery mają sierść gęstą i zwartą, złożoną z warstwy okrywowej oraz podszerstka.
Mają kwadratową sylwetkę z prostym, krótkim, dobrze umięśnionym grzbietem. Średnio samce owczarków belgijskich dorastają do około 60-66 centymetrów w kłębie przy wadze od 25 do 30 kilogramów, a suczki mają około 60 centymetrów w kłębie i wagę od 20 do 25 kilogramów.
Zależnie od odmiany należy zastosować odpowiednią pielęgnację. Malinois uchodzi za najłatwiejszego w utrzymaniu, gdyż wymaga szczotkowania 1-2 razy w tygodniu, podczas gdy odmiany długowłose powinny być szczotkowane codziennie. Jeśli chodzi o kąpiel, sytuacja wygląda podobnie – odmiany krótkowłose możemy kąpać rzadziej niż długowłose.
3. Owczarek kaukaski
Potocznie zwany kaukaz jest bardzo masywnym i muskularnym psem. Uznawany za agresywnego, potrzebuje doświadczonego i odpowiedzialnego opiekuna, który zadba o prawidłowe szkolenie.
Dorosłe psy osiągają nawet 72 centymetry w kłębie i wagę od 60 do 90 kilogramów, podczas gdy suszki mierzą około 67 centymetry w kłębie i ważą od 50 do 70 kilogramów.
Występuje w kilku odmianach:
– długowłosej z kołnierzem dłuższej sierści wokół głowy i bardzo puszystym ogonem,
– krótkowłosej, gdzie sierść i tak nie jest krótsza niż 5 centymetrów,
– pośredniej, czyli długa sierść jednak bez grzywy.
Umaszczenie tych psów może być szare, jasne, słomkowe, rdzawe, rudobrązowe, pręgowane, łaciate, nakrapiane i podpalane. Czarny owczarek kaukaski nie jest dopuszczany przez hodowców.
Ich gęsta i długa sierść posiada drugą warstwę podszerstka. Potrzebuje więc częstego czesania przynajmniej raz w tygodniu psy krótkowłose i przynajmniej dwa razy w tygodniu długowłose. Wiosną i jesienią, kiedy mają okres linienia, częstotliwość czesania należy zwiększyć.
Kąpiemy psa w razie potrzeby, kiedy jest ubrudzony, co najczęściej występuje na łapach i brzuchu.
4. Owczarek podhalański
Polski owczarek niezbyt popularny w rodzimym kraju. Powodem może być jego wielkość oraz fakt, że źle znosi życie w mieście. Potrzebuje bowiem przestrzeni, ale jest bardzo wiernym towarzyszem.
Dorosłe psy tej rasy osiągają w kłębie od 65 do 70 centymetrów przy wadze dochodzącej do 65 kilogramów. Dorosłe suczki natomiast mają średnio 60 centymetrów w kłębie, a ich waga zaczyna się od 45 kilogramów. Według wzorca rasowego dopuszczalne jest jedynie białe umaszczenie.
Mają średniej długości sierść, która obficie im wypada podczas linienia. Dlatego wymagają regularnego i częstego szczotkowania. Nie trzeba jednak robić tego codziennie, gdyż dwuwarstwowa szata psa nie zatrzymuje zanieczyszczeń. Mogą się jednak brudzić na łapach, w okolicach ogona oraz uszu.
5. Owczarek holenderski
Owczarek holenderski często towarzyszy różnym służbom. Może być jednak świetnym towarzyszem dla aktywnych osób. Trzeba jednak pamiętać, że jest to pies duży. Psy tej rasy dorastają do 62 centymetrów kłębie, podczas gdy suczki do 60 centymetrów. Jego umięśnione, ale zgrabne ciało może mieć trzy rodzaje umaszczenia. Długowłosą, której włos okrywowy jest prosty na całym ciele; krótkowłosą z twardą w dotyku szatą wierzchnią; szorstkowłosą, gdzie sierść przylega do ciała, jest dość gęsta i jak nazwa wskazuje szorstka w dotyku. We wszystkich przypadkach występują te same kolory sierści: ciemne pręgi na żółtawym lub szarym tle. Białe lub czarne owczarki holenderskie nie są uznawane za wzorcowe. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest czesanie. Krótkowłosy i szorstkowłosy mogą być czesane raz na tydzień, podczas gdy długowłosy dwa razy.
6. Owczarek szkocki
Owczarek szkocki, popularnie zwany Collie to długowłosy, przyjazny, czuły i wrażliwy towarzysz. Kiedyś częściej spotykany na pastwiskach jako pies pasterski pilnujący owiec.
Mają wysportowaną sylwetkę. Ich wysokość w kłębie wynosi od 55 do 60 centymetrów, przy wadze od 18 do 25 kilogramów.
Typowe są trzy umaszczenia:
– sable-white, czyli śniade, jasnozłote lub mahoniowe z białym,
– blue-merle, czyli srebrzystoniebieskie, w czarne łatki z białymi akcentami,
– tricolor, sierść trójbarwna z czarnymi podpalaniem na głowie i nogach.
Sierść owczarka Collie wymaga regularnego czesania, przynajmniej raz w tygodniu, a najlepiej dwa razy do trzech nawet. Codzienne czesanie wymagane jest podczas linienia.
Kąpiele powinny być jednak ograniczone, nawet do jednej na kilka miesięcy, jeśli nie jest ona wymagana przez ubrudzenie psa.
7. Owczarek australijski
To psy pasterskie, które kiedyś znane były z zaganiania owiec, a obecnie polecane są osobom prowadzącym aktywny tryb życia.
Australijskie Aussie dorastają do 58 centymetrów wysokości w kłębie przy maksymalnej wadze 29 kilogramów w przypadku samców i 53 centymetry przy wadze około 20 kilogramów w przypadku suczek.
Ich sierść ma wiele wzorów umaszczenia. Do podstawowych należy czarne, wątrobiane, blue-merle, czyli marmurkowe o szarej podstawie z czarnymi akcentami i red-merle, czyli beżowa podstawa z czerwienią lub brązem. Ogólnie dopuszczalnych jest jednak aż 16 kombinacji barwnych umaszczenia tego psa.
Aussie nie wymaga specjalnej pielęgnacji, gdyż jego sierść nie zbiera wiele brudu. Wymaga czesanie raz w tygodniu – w okresie linienia częściej. W przypadku zabaw nad wodą warto skontrolować włosy za uszami, które mogą się sfilcować po zamoczeniu.
8. Owczarek anatolijski
Owczarek anatolijski to pies, który wyglądem potrafi zniechęcić intruzów, przy czym jest to pies niezależny i niezwykle silny. Dlatego uchodzi za psa agresywnego, co przy odpowiednim właścicielu nie jest prawdą.
Jako duży pies pasterski ma mocne łapy i potężną budowę ciała. Może osiągnąć wielkość około 70-80 centymetrów w kłębie przy wadze do 45 kilogramów w przypadku suczek i nawet 70 kilogramów w przypadku samców.
Ma krótką lub półdługą sierść, dwuwarstwową – włos okrywowy i gruby podszerstek. Dopuszczalne są wszelkie typy umaszczenia, choć najpopularniejsze są trzy – kangal, czyli płowa szata z czarną maską, karabasz czyli ciemna głowa i akbasz z białą głową.
Pielęgnacja nie jest wymagająca. Głównie polega na regularnym wyczesywaniu sierści, czyszczeniu uszu i dbaniu o jego uzębienie. Wyjątek to okres linienia, kiedy należy czesać go często, nawet codziennie.
9. Owczarek rumuński Mioritic
Psy wyhodowane w rumuńskich Karpatach do pracy ze stadami. Jest dużym psem, osiągającym 65-70 centymetrów w kłębie w przypadku suczek i nawet 70-75 centymetrów w kłębie w przypadku samców. Nie jest jednak ciężkim psem, bo jego waga waha się od 40 do 55 kilogramów.
Ma długą i obfitą sierść na głowie oraz tułowiu. Jest to minimum 10 centymetrów długości. Na kończynach jest krótsza. Składa się z włosa okrywowego oraz jaśniejszego, gęstego podszerstka. Psy mają jednolite białe lub szare umaszczenie, dopuszczalne jest także łaciate o białej podstawie z czarnymi lub szarymi łatami.
Ze względu na swoją obfitą sierść, najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest czesanie raz na tydzień. W okresie linienia, czyli wiosną oraz jesienią, należy to robić nawet codziennie, przez obficie wypadającą sierść.
