Kangur Walabia-Bennetta żyje w Australii i Tasmanii. Można spotkać go w lasach eukaliptusowych. Czytaj dalej, a uzyskasz więcej informacji i poznasz interesujące ciekawostki.
Kangur Walabia-Bennetta – to warto wiedzieć
Kangur Walabia-Bennetta to torbacz z rodziny kangurowatych. Długość jego ciała może wynosić od 70 do 90 cm, a ogona od 65 do 75 cm. Warto wiedzieć, że ogon kangura odgrywa rolę podpory dla całego ciała. Jeśli chodzi o wagę, zwierze te waży zazwyczaj od 13 do 19 kg. Cechą charakterystyczną tego ssaka jest futerko: na głowie, grzbiecie i po bokach rude, a po spodniej części ciała szaro-białe. Warto wiedzieć, że czasami można spotkać albinotyczne osobniki. Ich cechą charakterystyczną jest futro w białym kolorze oraz czerwone oczy. Kangur Walabia-Bennetta w warunkach naturalnych może żyć nawet 20 lat, w niewoli zaś dożywa około 15 lat.
Środowiskiem naturalnym kangura Walabia-Bennetta są lasy eukaliptusowe. Lubi otwarte przestrzenie, a także wysokie wrzosowiska. Żywi się roślinami, najchętniej trawą i liśćmi. Kangura Walabia-Bennetta może jeść również korzonki. Walabia-Bennetta zazwyczaj żyje samotnie, chociaż czasami można spotkać grupy do 30 osobników.
Kangury te wcześnie osiągają dojrzałość płciową. W przypadku samicy jest to 13. miesiąc życia, a w przypadku samca zaś 20. miesiąc życia. Ciąża u tych kangurów trwa tylko 30 dni, na świat przychodzi jedno młode. Warto wiedzieć, że samce w wieku 2 lat przenoszą się w inne miejsce. Jeśli zaś urodzi się samica, może pozostać w pobliżu matki nawet przez całe życie.
W miejscach, gdzie Walabia-Bennetta występuje naturalnie, nie może czuć się bezpiecznie. Niestety jest cennym łupem dla myśliwych, futro zwierzęcia jest bowiem wykorzystywane w przemyśle futrzarskim. Na szczęście coraz częściej są zastępowane przez syntetyczne odpowiedniki, do czego w dużej mierze przyczyniły się protesty ekologów. Kangury te nie są mile widziane w pobliżu farm, uważane są bowiem za szkodniki.
Ciekawostki o kangurze Walabia-Bennetta
Oto garść ciekawostek o kangurze Walabia-Bennetta:
1. Kangury Walabia-Bennetta nie są zwierzętami terytorialnymi.
2. Gdy kangury te wyczuwają jakieś zagrożenie, powiadamiają o tym inne zwierzęta. W tym celu uderzają stopami o podłoże.
3. Kangury te są aktywne nocą i nad ranem, a także późnym popołudniem
4. Kangury Walabia-Bennetta mają dobry słuch i wzrok, potrafią także świetnie pływać.
5. Kangury te można spotkać w niektórych ogrodach zoologicznych. Potrafią przystosować się do naszego klimatu, chętnie spędzają czas na otwartych wybiegach.
6. Uszy tych kangurów obracają się o 180 stopni, co pozwala im usłyszeć odgłosy wydawane przez drapieżniki.
7. Aby poradzić sobie z upałem, kangury te liżą pierś i przednie nogi, dzięki czemu możliwe jest obniżenie temperatury ciała.
8. Chociaż kangury znane są z poruszania się przez skakanie, potrafię również się czołgać.
9. Jedną z cech charakterystycznych wyglądu tych zwierząt jest czarny nos i łapy w tym samym kolorze.
10. Okresy godowe tych kangurów są zależne od miejsca ich występowania. W Australii kontynentalnej rozmnażają się przez cały rok, osobniki żyjące w Tasmanii rozmnażają się od stycznia do lipca.
11. Samice kangura Walabia-Bennetta często opiekują się młodymi urodzonymi przez inne. Zjawisko to określa się jako allorodzicielstwo.
12. Styl pływacki kangurów przypomina psie wiosłowanie.
13. Młode kangurów spędzają 8 miesięcy w torbie matki.
14. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów gatunek został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski).
15. Torba matki daje kangurom także duże poczucie bezpieczeństwa, że nawet wyrośnięte prawie dorosłe osobniki mogą próbować szukać w niej schronienia, gdy poczują się zagrożone.
16. Nazwa naukowa kangura Walabia-Bennetta to Macropus rufoggriseus.
17. W publikacji wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk gatunkowi nadano nazwę kangur rdzawoszyi. Tytuł tej publikacji to „Polskie nazewnictwo ssaków świata”.’
18. Kangury te potrafią dobrze znosić niskie temperatury.
19. Młode przychodzące na świat są wielkości orzecha.
20. Kangur rdzawoszyi występuje w Nowej Południowej Walii w miejscach takich jak Park Narodowy Border Ranges, Park Narodowy Bald Rock, Rezerwat Przyrody Gamilaroi. Można spotkać go także w Queensland w Parku Narodowym Lamingotn, Parku Narodowym Sundown, czy też Parku Narodowym Carnarvon.
Wiele ciekawych informacji możesz dowiedzieć się także na temat pokrewnych gatunków ssaków: kangur olbrzymi, kangur smukły, kangur mały, kangur rudy. Jeśli chcesz zobaczyć kangura rdzawoszyjego na żywo, wybierz się do wrocławskiego lub gdańskiego zoo. Na oficjalnych stronach internetowych tych ogrodów zoologicznych znajdziesz także informacje o kangurach z tego gatunku oraz ciekawostki na temat innych zwierząt.
